chocolade is echt voor meisjes!

Grote meisjes – kleine meisjes

In voorgaande blogs schreef ik al over hoe de ontwikkeling van genderidentiteit zich tot nu toe afspeelde bij mijn dochtertje. Eerst was het voor haar niet helemaal duidelijk wie er nu een jongen was en wie een meisje maar uiteindelijk kreeg ze een aha-momentje! Volgend op dit moment van inzicht begon ze te oefenen: ik ben een meisje, jij bent een meisje, dat is ook een meisje, papa is een jongen, opa is ook een jongen,… Iedereen werd afgegaan en dat meermaals na elkaar, gewoon voor de zekerheid.Jongens en meisjes zijn ook niet allemaal dezelfde natuurlijk! Je heb er ook verschillende soorten in. Ze breidde haar categorieën uit naar grote en kleine meisjes, mama’s en papa’s, oma’s en opa’s en sinds we bij de grootouders van Thomas op bezoek gingen ook mémé ’s en pépé’s.  Als ze ondertussen aan de kassa een oud madammeke of meneertje ziet roep ze heel erg luid, kijk daar is een meme! Meestal is de persoon in kwestie echt op leeftijd maar gênanter word het bij iemand van middelbare leeftijd die wat oubollig gekleed is.

Dat is niet voor meisjes toch!

Ze hield al van schoenen, handtassen en prinsessen maar nu ze weet dat zij onder het etiket meisje past gaat ze haar genderidentiteit bewuster onderzoeken! Ze wil liefst alleen nog rokjes aan, of nog beter, kleedjes want dat is nog meer voor meisjes. Die nieuwe blauwe broek? ‘Nee, dat is toch niet voor meisjes’. Een kaki-groene jas? Nee dat kan toch niet want Elias op haar school heeft ook zo één. Meisjes hebben lippenstift nodig en juwelen en crème op hun wangetjes. Gek want mama draagt nooit juwelen en maar 5 keer op een jaar make-up. Gelukkig willen meisjes ook heel graag mooie witte tandjes dus poetsen ze altijd vlijtig! (Ja, mama speelt het spelletje mee natuurlijk). Chocolade, dat is echt voor meisjes dus moet zij ook chocolade hebben! ‘Is er iets voor meisjes op TV mama’?Echte meisjes zij ook kleine K3-tjes dus wil ze studio 100 tv kijken met een rokje aan want dat moet als je gaat dansen!

Gelukkig blijft de wildebras in haar wel naar boven komen. Om in de tuin te spelen, in het bos te gaan wandelen of te crossen met haar fietsje doet ze toch lekker een stoere broek, rubberen laarzen en donkergroene parka aan! In een plas gaan staan is altijd leuk, ook met mooie nieuwe ballerina’s en in bad is ze ook even geen prinses maar Pier Piraat. Zij is kapitein en de badspeeltjes de kameraadjes. Ahoi maatjes!

Hebben jullie kids ook zo’n uitgesproken idee over wat voor jongens is en wat voor meisjes?

 

Buitenkind

Vanaf de geboorte

Mijn dochter is een echt buitenkind, zo eentje dat gelukkig wordt van modderplassen, bloemetjes en bijtjes. Toen ze geboren werd woonden we in hartje Brussel. Gelukkig waren we gezegend met een klein tuintje waar we hele dagen vertoefden bij goedgezinde weergoden. Weer of geen weer, er op uit trekken deden we dagelijks, samen met de hond, naar het park of het bos. De kinderwagen maakte heel wat kilometers en ook de draagdoek werd vaak van de kapstok gehaald. Onze favoriete plekjes waren het Josaphat Park in Schaarbeek, het park van Sint-Gillis/vorst, het Koning Boudewijnpark in Jette, Het Park van Woluwe, het Park van Tervuren en het Zonienwoud natuurlijk.Uiteraard vergeet ik nog leuke groene plekjes in Brussel, want je zou het niet denken maar groen is er genoeg in deze geweldige stad.

Al gauw viel me op hoe blij Julia werd als ze omringd werd door bomen en groen. Zodra ze wat mobieler werd ging zelf op onderzoek. Kruipen in het kriebelende gras, trekken aan blaadjes, grijpen naar vliegjes, wroeten in de aarde. Kijken naar de hond, een kampioen vliegen vangen, putten graven en spurtjes trekken vond ze om te gieren!

Een nieuwe thuis

Niet lang na haar geboorte moesten we op zoek naar een nieuwe thuis. Door de torenhoge huurprijzen en de schaarste in leuke (betaalbare) huisjes met tuin kwamen we uiteindelijk 45 km verder terecht in Tienen. We verhuisden vlak na Julia’s eerste verjaardag naar ons eigen huisje met een grote tuin naast een boerderij met koeien. De ideale plaats voor ons buitenkindje! Al kruipend verkende ze dit nieuwe territorium en even later zette ze er ook haar eerste stapjes. Onze loeiende gevlekte buren werden haar vriendinnetjes en elke avond voor het slapengaan werden ze gegroet. Hoewel ik de Brusselse natuurpracht echt mis zijn er hier ook best leuke plaatsjes om te wandelen. De velden in de buurt zijn een prima locatie maar ook de tuinen van Hoegaarden en Provinciaal domein het Vinne in Zoutleeuw zijn heel mooi. Het dichtsbijzijnde echte bos is het Meerdalwoud. Toevallig allemaal plaatsen waar er ook een speeltuin met cafetaria is.

Tuinieren

In de tuin word veel gewerkt, want dat is wel nodig om er een kindvriendelijke en oogstrelende plaats van te maken, en daarbij helpt onze kleine meid maar al te graag. Je kon hier al een beetje over lezen in het vorige blog over de paasvakantie. Haar lievelingsklusje is toch wel water geven, zelfs als dat niet nodig is en ook in eender welk seizoen. Het emmertje en/of de gieter worden gevuld en de plantjes en zijzelf worden begiet. Ondertussen zijn we begonnen met een klein moestuintje. Samen planten we al aardbeitjes, salade, ajuintjes en kruiden en legden we een padje. Voor haar tweede verjaardag kreeg ze een kruiwagen die nu bij mooi weer dagelijks van stal gehaald word om takjes te rapen in de tuin. Al een tijdje zoek in mini tuinhandschoenen voor haar want dat wil ze ook, net als mama, dus tips zijn altijd welkom! Naast werken speelt ze ook graag in de tuin: bloemetjes plukken, uiteraard, insecten zoeken, crossen op haar loopfietsje, spelen in de zandbak of lekker hollen achter de hond.

op stap

Ook buiten de tuin komt het natuurmens in haar naar boven. Geen plas kunnen we voorbij zonder dat ze er in gaat staan en geen gras kunnen we voorbij zonder madeliefjes te plukken. De zakken van haar jasjes en broeken zitten vol verschraalde bloemetjes. Best niet mee in de was gooien, vooral met die gele paardenbloemen kan dan nefast aflopen. Wandelen in het bos vind ze geweldig. Als een echte padvinder stapt ze vlijtig door met haar botjes aan op zoek naar dennenappels, takken, stenen of krioelende beestjes We gaan op avontuur mama!. Onderweg in de auto zie je haar reeds genieten van het uitzicht als we door bossen, bergen of andere landschapspracht rijden. Je kan misschien wel raden wat onze favoriete manier van vakantie vieren is? Ja hoor, Kamperen! Naast occasionele weekendjes in Zeeland of de Ardennen, liefst in een stacaravan, bungalow of vakantiehuisje, zoeken we in de zomer verdere oorden op met de tent! Hierover binnenkort een blogje!

moddermagneet

Of het eigen is aan een natuurmens weet ik niet maar als een magneet trekt ze modder aan, ze lijkt er echt een speciale radar voor te hebben. Ze komt net uit bad, krijgt propere kleertjes aan en vijf minuten later zit er weer grond onder haar nagels en een vlek op haar outfit. De afstand van de voordeur naar de auto op de oprit bied reeds genoeg mogelijkheden om terug vuil te worden. Oh wat kan ik mezelf hier in herkennen. Als we naar buiten trekken krijgt ze dus haar oudste kleren. Maar zelfs dan… Op een namiddagje tuinplezier word haar outfit minstens nog 2 keer vervangen, vooral bij lagere temperaturen dan, omdat ze door nat is na een leuk experiment met de gieter, door in de drinkbak van de hond te gaan staan, haar hoofd in een emmer met vuil water te steken of door net in de aller enige plas in de hele tuin te vallen. Wat handig was dat in de zomer! I liet haar gewoon in haar blootje rondlopen, scheelt een pak was! Binnen is Julia een prinsesje met een roze tutu en een handtasje maar buiten een echt boerinneke!

 

Wat zijn jullie favoriete buitenactiviteiten?

 

De paasvakantie

Wat is het plots stil in huis! Geen taterende Julia, geen drilboorkabaal van papa Thomas die de muren te lijf gaat en geen luide muziek tijdens de afwas. Alleen de hond die af en toe eens zucht in zijn slaap. Man- en dochterlief zijn  opnieuw naar school, zij op de schoolbanken en hij er voor. De vakantie is voorbij. Die twee weken die vooraf een zee van tijd leken zijn omgevlogen! Voor mij blijft het eigenlijk verlof aangezien ik niet werk tijdens de zwangerschap.

Het is lente en ja, na regen komt zonneschijn. Zelf een pessimist als ik (of realist, t’is zoals je het bekijkt), zou het beginnen geloven want wat de afgelopen weken zo leuk maakte was dat ik me goed voelde! Eindelijk na al dat ellendig voelen in de eerste maanden van de zwangerschap. Ik kon echt volop kon genieten van Julia, van haar broertje in de buik en van samenzijn als gezin. Even weer full-time mama zijn vond ik geweldig want ik ben eigenlijk zo’n gek mens dat haar dochtertje liefst altijd de hele dag bij haar zou hebben. Ja echt 24/7.

Wat me echt opviel deze vakantie is hoe snel mijn dochter groeit en bijleert. Dagelijks werd ik verwondert door haar fantasierijke wereld. Een van haar favoriete bezigheden was schooltje spelen. Zij was – uiteraard – juffrouw. We hadden wel geluk want van alle schoolse activiteiten lijken de verjaardagsfeestjes haar het meest bij te blijven. Dagelijks werd ons feest of dat van de hond gevierd! Ze maakte een cadeautje voor ons, we moesten flink op een stoel gaan zitten, met een  feesthoed op natuurlijk ,en dan ging ze liedjes zingen. De nummertjes mochten we zelf kiezen, maar ze moest eerst in haar boekje kijken of ze er wel in stonden! Favorieten meezingers waren lang zal ze leven, Piet Piraat, Oya Lele en de paaseitjes.

Van haar taalontwikkeling en creativiteit in haar taalgebruik waren we ook vaak verbaasd. Op een ochtend werd ze bijvoorbeeld wakker en het eerste dat ze zei was het is tijd voor avontuur! Het avontuur van Julia! Ben jij klaar voor actie? Van waar dat opeens kwam is me een raadsel. Enkele dagen later bij het ontwaken: ben je moe? ‘Nee, ik ben oya lele’. Oeps, misschien toch iets te vaak naar die K3 show gekeken. Nog een mooie gisteren bij het aankleden:’oh wat een zonnig broekje’

Ik ben vandaag zo oya lele!

Spelen in de tuin is eigenlijk nog haar favoriete bezigheid. Als een echte ‘tuinvrouw’ stuurt ze haar kruiwagentje, volgeladen met gereedschap, doorheen de tuin op zoek naar ‘werk’. Takjes oprapen en naar de composthoop brengen, stenen zoeken, bloemetjes plukken, … Altijd wat te doen! Een belangrijk klusje was ook de bloemetjes troosten als de hond weer eens door het perk gelopen was. Met veel medeleven gaat ze er naast zitten, krijgt het getroffen bloemetje een knuffel en een aai en een heleboel lieve woordjes en de hond krijgt het vervolgens naar zijn oren natuurlijk

Mag niet fufu! Bloemetjes niet pijn doen! Owee hoor!

Naast werken houdt ze ook van ontdekken: slakjes, wormpjes, lieveheersbeestjes en ander krioelend kleins worden grondig bestudeert.Mama en papa worden ook danig uitgevraagd over al dat leven in de tuin, want sinds kort zit Julia in de waarom-fase: Waarom wonen wormpjes in de grond, waarom mag ik die mooie narcis niet plukken, waarom moet papa het gras afrijden,… ‘omdat het te lang wordt’, ja maar waarom mama,… De uitleg kan ook maar beter correct zijn want anders zegt ze ‘nee mama dat is toch niet juist’.

De tuin is ook de uitgelezen plek om te spelen, favoriet deze vakantie waren haar zandbak – een imaginaire keuken waar allerlei lekkers in kleurrijke potjes getoverd wordt, en haar loopfietsje. Hiermee gaat ze soms nog wat sneller dan ze sturen kan maar gelukkig heeft ze een stevige helm! Blij dat die krassen op de helm en niet op haar hoofdje staan!

Ja ma waarom wonen wormpjes in de grond mama?

Een hele grote stap vooruit die Julia deze vakantie zette was ook stoppen met tutteren. Tijdens een bezoek aan het consultatiebureau zei de dokter tegen haar dat ze het tutje beter weg zou doen omdat het niet goed voor de tandjes is. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk want we wisten niet echt hoe hieraan te beginnen, tot we na een weekendje logeren bij de grootouders opeens alle tutjes kwijt waren! Overal gezocht naar een verloren exemplaar maar tevergeefs! Dan maar troosten met een extra flesje melk. Na een best rustige nacht werd ze s’ochtend beloond met een mooi cadeau! Een nieuwe zomerse jas.Toch handig om zo een doos met kinderspulletjes op zolder te hebben! Ze was apetrots op haar nieuwe jas en haar prestatie en heeft eigenlijk de rest van de vakantie nauwelijks noch achter een tutje gevraagd.

Een belangrijk gegeven deze vakantie dat ik bijna vergeten zou is Pasen! Dit ging niet onopgemerkt voorbij natuurlijk. Gewapend met haar paasmandje mocht Julia tot 3 keer toe op paaseierenzoektocht gaan! Bij mijn grootouders, bij de ouders van Thomas en op het feest van het buurtcomité. Uiteraard was het ook een gezellig samenzijn met de familie met allerlei lekkers en zelfs het zonnetje werkte redelijk mee. Tijdens al dat feestgedruis onthulden we ook het geslacht van onze kleine spruit in de buik met een groot paasei.

Hoewel we op de familiebezoeken na vooral thuis vakantie vierden en werkten in huis en tuin stond er af en toe toch ook een uitstapje op de agenda. Samen winkelen, naar de kapper gaan, de wekelijkse markt bezoeken en terrasjes doen, het moet niet altijd spectaculair zijn om het gezellig te hebben. We gingen ook naar Bokrijk, wat een geweldige speeltuin, en genoten van bloesem- en bloemenpracht in de tuinen van Hoegaarden terwijl Julia zich uitleefden op een springkasteel.

Nu maar genieten van de rust, wat uitgesteld computer- en papierwerk inhalen, toch maar eens aan dat geboortekaartje en de doopsuiker beginnen, mijn naaimachine eens terug opduikelen, verder klussen in de tuin en ondertussen lekker rond worden (plaatselijk dan) en uitkijken naar de zomervakantie! Maar eerst eens een tasje (cafeïne-arme) koffie drinken!

 

Sorry aan de turnleerkracht

Vandaag was zo een echte maandag. Wij hadden allebei slecht geslapen en Julia eigenlijk ook. In het weekend waren we weer iets te laks geweest met onze bedtijduren en dat eist zondagavond en daarmee ook maandagochtend dan zijn tol. Uiteraard laten we dan de wekker een keer te veel ‘snoozen’ en moet daarna alles vlekkeloos verlopen om Julia toch op tijd naar school te  krijgen. Dit vraagt om enige diplomatie en zelfs omkoperij. Het was eigenlijk zo een maandagochtend waarop het enige dat helpt om een klein meisje weer vrolijk te krijgen een trui met glitter, een nieuw kleedje met bloemen, roze speldjes en lipgloss was.

Bij deze dus sorry aan de turnleerkracht, want ja maandag is het turnen. (slechts gekozen dag voor turnen ooit trouwens) en mooie kleedjes zijn hier niet handig voor. Dat weet ik, maar de lach op mijn dochter haar gezicht toen ze zichzelf in de spiegel zag was het waard. Ze stak haar pruillip weg en voelde zich een kleine K3 -sinds ze naar school gaat is ze hier gek van – en had zin om te dansen. Vrolijk en wiegend met haar gat wandelde ze richting auto nadat ze zelf zonder tegenstribbelen haar tandjes poetste.

Het klinkt misschien oppervlakkig en ik wil van mijn dochter geen met uiterlijk geobsedeerd poppemieke maken maar soms voelen wij vrouwen ons gewoon een beetje beter met een mooi kleedje aan.

Opa is een meisje

Yasser en Louis zijn uiteraard jongens en Julia en Manon zijn meisjes. Daar moet mijn dochter niet lang  over nadenken. Bij volwassenen liggen de zaken echter anders, want opa, dat is een meisje toch? Eigenlijk is iedereen die ze graag heeft een meisje. Papa, een meisje, nonkel, een meisje, bompa, ook een meisje! Dat meisjes borsten hebben en jongens piemels vindt ze best logisch klinken. Dat mama borsten heeft en papa niet dat weet ze uiteraard ook want ze kent mijn borsten beter dan ikzelf en naar papa zijn borsten heeft ze vaak al tevergeefs gezocht. Toch blijft ze bij haar standpunt, papa is een meisje en opa ook. Borsten of niet.

Hoe zit dat dan met baby’s Julia? Wel dat zijn gewoon baby’s.  Eli is geen kleine jongen, dat is een baby mama!
Wel deze gekke redenering kwam laatst wel goed van pas. Onlangs kregen we een echo bij de vroedvrouw en kwamen we het geslacht van de baby te weten. Uiteraard brachten we onze toekomstige grote zus hiervan op de hoogte. Voor de rest van de familie willen we het nog even geheim houden. Enkele dagen later ging ze op bezoek bij oma en opa. Mijn mama en zusje hadden zich al suf gezocht naar een piemeltje of vagina op de echo die  ik doorstuurde, zonder resultaat. Nu zagen ze hun kans natuurlijk om Julia uit te horen of het nu een jongen of een meisje wordt maar Julia haar antwoord was ‘nee oma, het wordt een baby!

Wat er zo leuk is aan co-sleeping

Ik schreef reeds eerder een blog over het slaapgedrag van mijn dochtertje maar vertelde hier eigenlijk weinig over co-sleeping of te wel allemaal gezellig samen slapen.

Vanaf haar eerste nacht uit de buik nam ik Julia naast me in bed en nu tweeënhalf jaar later is dit nog steeds zo.

Julia was een rustige en ontspannen baby, altijd vrolijk. Mama en vooral de borstjes waren altijd dicht bij, ook s’ nacht. Wenen deed ze nauwelijks, als ze honger had of troost zocht was de borst er.

Ze werd groter en ging naar de crèche. We misten elkaar overdag maar s’nachts konden we de schade inhalen. Ik laadde haar batterijen op met moederliefde, ik broedde haar uit als een moederkloek zodat ze er weer een dagje tegen aan kon. Nog steeds kreeg ze borstvoeding op vraag, ook s’nachts.

Ze groeide op tot een zelfstandige en zelfzekere kleine meid, klaar om de wereld te ontdekken. Ze had mij steeds minder nodig maar s’nachts genoot ze er van om nog even een heel klein meisje te zijn.

Vaak kijk ik naar haar en denk ik terug aan die eerste nacht in het ziekenhuis. Wat is ze veranderd, en toch ook weer niet. Ik zie hoe ze in haar slaap glimlacht of haar wenkbrauwen fronst. Soms zucht ze zachtjes of knort ze een keer. Ze praat in haar slaap: ‘mama kom bij mij’, ‘borst mama’, en soms ‘nee, laat mij gerust’, … Als ze een nachtmerrie heeft kruipt ze dicht tegen mij aan of wordt ze boos en slaat ze wild in het rond. Soms maakt ze alle hoeken van het bed, ze komt bovenop mij liggen of met haar voeten op papa zijn hoofd, aan ons voeteinde of met haar voeten op haar kussen.

Als ze ziek is hou ik haar de hele tijd in de gaten. Stijgt haar koorts wordt ik meteen wakker om perdolan te geven. Haar papa en ik zouden geen oog toe doen als ze dan in een bedje ver weg zou liggen.

Wat een feest ook om s’ochtends oog in oog met je oogappel wakker te worden. Eerst omdat ze alvast aan haar moedermelkontbijt begonnen is, later omdat ze zachtjes je haren streelt en in je wang knijpt of nog later mama fluistert. Ondertussen omdat ze bovenop je komt zitten om je hele natte kussen te geven om vervolgens uit bed te klimmen en papa zijn klok en bril te brengen en mij mijn warme trui zodat je snel aan die havermout kan beginnen.

Hebben jullie ook leuke ervaringen met co-sleeping?

Gastblog: Rapley ervaring

Voor het blog ‘house of diapers’ schreef ik een blog over de Rapley methode, een alternatief voor papjes als je vaste voeding bij je kindje wil introduceren. Iedere week laat Eline op haar blog een moeder aan het woord om hun ervaringen hiermee te delen

Rapley ervaring #4 – Smakenpallet en motorische vaardigheden ontwikkelen – http://www.houseofdiapers.be/baby/rapley-ervaring-4-smakenpallet-en-motorische-vaardigheden-ontwikkelen/

De ochtendspits

De ochtenden zijn vaak een (verbaal) hindernissenparcours waarbij veel geduld en diplomatie vereist is om succesvol de eindmeet te halen.

Het begint aan de ontbijttafel. De ene dag wil ze havermout met banaan en de dag erna lijkt haar wereld even te vergaan als je zomaar plakjes banaan in haar kommetje doet. Ze wil liefst ook geen beker maar een glas met een smurf op en een oranje kom zou toch beter zijn dan een blauwe.

Dan is het badtijd, eerst wil ze er niet in en eens ze er in is wil ze er niet meer uit.

Mama: je mag je pyama uitdoen en in bad gaan
Julia: nee, nog niet
Mama: als jij het niet doet doe ik het
Julia: nee, ik ga nog een puzzel maken
Mama: als je nu niet in bad gaat moet mama boos worden. … Moet ik boos worden?
Julia: ja
Mama: (met verhoffen stem) Julia doe je pyjama uit en ga in bad
Julia: ok dan

Mama: kom je uit bad
Julia: ik kan nog niet uit bad komen, ik moet met de zebra spelen
Mama: we zijn gehaast
Julia: nee mama, ik heb tijd
…

Vervolgens aankleden, iets dat ze liefst alleen doet. Ze is wel vrij behendig maar de onderbroekjes eindigen toch vaak achterstevoren en/of binnenstebuiten rond de billetjes. ‘Nee mama Ikke doen’, ‘Ok schat doe je broek maar aan’ ‘Nee mama helpen

Als ik echt pech hebben is ze niet akkoord met mijn kledingkeuze en wil zij kiezen, en laat ze nu net een hele moeilijke beslisser zijn.

Tandenpoetsen: ze heeft er nooit zin in maar eenmaal bezig weet ze van geen ophouden. Eerst moet ik haar overtuigen met verhalen over stoute beestjes die in tanden bijten en prinsessen die ook mooie witte tanden hebben. Als ik rond ben mag ze nog even zelf poetsen. Ze blijft dan maar slurpen aan de tandenborstel die ze net onder de kraan gehouden heeft. ‘Wil je een glas water?’ Nee hoor.

Ze houdt er van om aan de wastafel te staan en dan vooral om met water te spelen. ‘Nee lieve schat je moet je handen echt niet nog eens wassen’

En dan is er nog het drama dat speldjes kiezen heet want ze wil er niet met maar ook niet zonder. En welke speldjes? … Uiteraard kies ik verkeerd. Meestal schuif ik er gauw twee in haar haren als ze even niet oplet. Kleine meisjes voor de spiegel, het is me wat!

Net als mama wil ze graag deo en dagcrème (verder geraak ik eigenlijk nooit) en niet haar eigen crème maar die uit het glazen potje.

Mama: later als je groot bent mag je ook deo.
Julia: Ik ben al groot
Mama: als je groot bent moet je de tut ook wegdoen want mama heeft ook geen tut meer.
Julia: nee ik moet nog groeien mama en dan is de tut voor het babytje

Met het aandoen van jas en schoenen kunnen mama en papa ook nog heel wat mis doen en dan zit ze nog niet in de koets/autostoel/fietsstoel… Op één of andere manier geraken we toch steeds op tijd de deur uit en hebben we het toch altijd gezellig in de ochtend. Ben benieuwd wat dat zal geven met twee kindjes om klaar te maken.

Werken jullie lieverds ook altijd zo goed mee s’ochtends?

Mama – dochter tijd

Dit weekend was het echt een mama dochter weekend! En dat mocht wel eens want zoals ik reeds eerder schreef hebben we wat in te halen.

Haar papa is leerkracht in Brussel en studeert in Leuven, door de lange afstand en vele files is hij vaak 12h of meer van huis. In het weekend heeft hij veel werk waardoor het meestal meisjes onder elkaar is. Ja leerkrachten hebben toch niet zo’n een luilekkerleven zoals vaak gedacht.

Zaterdag werd shopdag! In de solden kocht ik allerlei truien en t-shirts voor Julia maar ik vergat de broeken gewoon. zwangerschapsdementie he. Nu ze naar school gaat kan ze er nog wel enkele gebruiken om op de speelplaats te ravotten. Aangezien het weer nog verre van zomers is moest ik dus op zoek naar warme modelletjes. We gingen naar de kringloopwinkel, onze favoriete shop, want waar anders vind je nog winterkledij als overal de lentecollectie al uithangt? We vonden echt van alles behalve broeken natuurlijk. Topstuk is toch wel een velours vestje van CKS, volgens mij ongedragen, voor 3€!

Toevallig was er die namiddag een tweedehandsbeurs voor baby’s en kinderen in de buurt. Gelukkig houdt mijn dochtertje van shoppen en hadden we een leuke tijd samen met snuffelen in dozen op zoek naar leuke spulletjes, en die vonden we ook! Naast twee leuke warme broeken, zo goed als nieuw, voor 1€ elk heeft ze er al een hele lente en zomer garderobe bij!

Ik hou echt van tweedehands kopen. Het is niet alleen goedkoper maar ook goed voor het milieu en de zoektocht die er bij hoort maakt het extra leuk. Julia en ik kijken alvast uit naar het rommelmarkt seizoen want wij houden van snuffelen en snuisteren.

Om de dag in dezelfde trant af te sluiten gingen we s’avonds naar Ikea om te eten en een badkamer lamp te kopen. Dit keer ging papa wel mee. Altijd een leuke gezinsuitstap. Kasten om in te kruipen, zetels om uit te testen, een beetje een binnen speeltuin voor dochterlief!

Zondag werd het lokaal sportcentrum omgetoverd tot een mega indoor speeltuin voor peuters, kleuters en kindjes tot 8 jaar. Een tiental springkastelen, klauterparcourtjes, fietsen en allerlei ander leuks op wieltjes, …  Alles voor een namiddag spelplezier! Julia had de tijd van haar leven. Eenmaal thuis kroop ze op mijn schoot en viel ze als een blok in slaap. Gelukkig want zo kon ik ook even uitrusten. Een sporthal vol kleuterkabaal is super gezellig maar ook het ideale recept voor gigantisch veel hoofdpijn.

Moe maar tevreden kroop ze na het avondeten mooi op tijd in haar bedje en ik in de zetel. En papa ocharme, die bleef nog werken tot na 22h.